Borgward Rennsportwagen - Einsatz und Technik
Borgward Rennsportwagen - Einsatz und Technik
120 pag; 21 x 30 cm; Duits
De Isabella en de kleine Lloyd behoren tot de beroemdste auto's uit de jaren 50 en 60. De Bremer autofabrikant Borgward bouwde niet alleen elegante sedans en zuinige kleine auto's, maar ook racewagens.
De fabriek in Bremen is sinds 1950 actief in de internationale autosport. In augustus 1950 veroorzaakten recordritten op de Montlhéry-spoorlijn bij Parijs een sensatie. De reis duurde meer dan 5000 mijl en duurde meer dan 48 uur. De gestroomlijnde Borgward zette 12 koers- en tijdrecords neer. De topsnelheid was 196 km/u. In 1952 behaalde het in Bremen gevestigde bedrijf zijn eerste overwinningen op de internationale concurrentie. Het vermogen was op dat moment 80 pk. In 1959 verhoogde de Borgward-motorontwerper Karl-Ludwig Brandt het tot ongeveer 160 pk, wat voldoende was voor een snelheid van 270 km/u. In 1953 reed Borgwards-fabrieksrijder Hans Hugo Hartmann in de zwaarste race ter wereld. De Carrera Panamericana strekte zich uit over 3000 kilometer door Mexico. Hartmann was de leider in de sportwagenklasse met een cilinderinhoud tot 1,5 liter. Maar 200 km van de finish brak een klepveer. Met aanzienlijk minder motorvermogen sleepte hij zich naar de bestemming. Zijn voorsprong van meer dan 1½ uur op de dichtstbijzijnde concurrent zou hem de overwinning moeten veiligstellen. Maar hij overschreed de voorgeschreven tijdslimiet voor de laatste etappe met 7 seconden. Diskwalificatie! Alle grote kranten ter wereld berichtten over Hartmann, een ongelukkige kerel. De pershype was een zegen voor de Borgward-werken. Het bewustzijnsniveau nam enorm toe. Vanaf het midden van de jaren vijftig ontwikkelden de evenementen zich meer en meer tot concurrentie tussen Porsche en Borgward. Dat culmineerde in de Avus-race in 1958 toen Porsche na 40 ronden (332 km) en 1 uur 36 minuten won met een voorsprong van 0,8 seconden (!). De sportwagenfabrikant Porsche kon niet toestaan dat het naar de tweede plaats werd geduwd. Dat zou nadelig zijn geweest voor het imago. Het in Stuttgart gevestigde bedrijf zou al het mogelijke hebben geïnvesteerd om het niet zo ver te laten komen. Borgward kon dat niet bijhouden. Carl F. W. Borgward vermoedde ook dat het reclame-effect van het winnen van races een veel kleinere impact had op de autobranche dan werd aangenomen. Hij stopte met racen.
Het tweede deel van het boek is gewijd aan technologie. De vijf verschillende motoren worden in detail gepresenteerd. Aan de hand van foto's en tekeningen legt de auteur de zwakke en sterke punten van de asontwerpen en de gestroomlijnde aard van de in de windtunnel geteste carrosserieën uit. Een hoofdstuk over de verblijfplaats van de Borgward RS-auto's en racelijsten en tabellen met de technische gegevens van de voertuigen sluiten het boek af.
Al met al een prachtig document!